مونس آهنگری

دلتنگ که شوی،
یادت می‌رود چند روز از تقویم امسال گذشته است.
جمله‌های کتاب، پیش چشمانت زانوی غم بغل می‌گیرند و می‌گریند.
نبات را در آب سرد حل می‌کنی و می‌نوشی و
دیگر شوریِ غذا، ذائقه‌ات را قلقلک نمی‌دهد.
صحبت‌های مردم، زمزمه‌هایی نامفهوم می‌شود
و در گوش‌ات می‌پیچد.
آدرس خانه‌ات را برعکس طی می‌کنی
و در مقصدی نامشخص پیدا می‌شوی.
دلتنگ که شوی
حجمی از شادی‌ها در گلویت گیر می‌کند و
پایین نمی‌رود.
دیگر مهار اختیارت، دست نیافتنی می‌شود.
خودت را فراموش می‌کنی و از او پُر می‌شوی.
گاهی، دلتنگیِ نامحدودی در وجودت ریشه می‌دواند.
گاهی به اندازه‌ی تمام نبودن‌های عالم،
دلت تنگ کسی می‌شود که احساس‌ات در قلبش جا مانده است...
‌
#مونس_آهنگری