حال این روزها

•کپشن مهم‌تر است• 🌱
‌________

نمی‌دانم کجای کار می‌لنگد 
که انگار هر چقدر فریاد بزنیم، سبک نمی‌شویم !
حجم عظیمی از غم جمع شده در سینه‌مان و سنگینی می‌کند.
انگار احساسات یک طایفه را کشته‌ایم و آن‌ها را از اشک ریختن منع کرده‌ایم.
انگار بی‌گناهی را از آزادی محروم کرده‌ایم و اکنون پشیمانی معنایی ندارد !
نمی‌دانم دست چه کسی را نگرفته‌ایم،
هنگامی که داشت در دره‌ی ناامیدی سقوط می‌کرد.
از صدای کدام گنجشک روی دیوار که ذوقِ سرودن داشت، لذت نبرده‌ایم.
قلب کدام یک از موجودات را اهلی نکرده‌ایم یا روح کدام گیاهِ لطیف، با بودنِ ما پژمرده شده است !
نمی‌دانم اما انگار هزاران بار نفرین شده‌ایم ...
انگار در چشمِ کسانی که دوستمان دارند، منفوریم !
انگار جهان پر است از همه چیز و ما تهی از همه‌ی آن‌ها ...
ظاهرمان می‌خندد، اما رگه‌های سردرگمی در چشمان‌مان می‌درخشد !
اشک‌ها درون‌مان ته‌نشین می‌شوند،
سنگین‌تر می‌شویم
و در گودالی‌ عمیق‌تر فرو می‌رویم ...
تقلا می‌کنیم به قهقرا نرویم !
دست و پا می‌زنیم که
حال‌مان را خوب نگه داریم !
اما هرگز نمی‌دانیم که انتهای این مسیر به کجا ختم می‌شود ...
هرگز نمی‌فهمیم برای رسیدن به چه چیزی، از تمامِ خودمان در حالِ گذشتنیم ...!

#مونس_آهنگری ✍
.
کپی با ذکر نام 🌸

سبز باش

امتداد سبزِ نگاهم ،
عشق را جوانه می‌زند !
چنگ می‌اندازد
به انبوهِ خیالاتی که
یادآور نبودنت هستند ...

#مونس_آهنگری  ✍🏻

دلیلی برای زندگی

همه‌ی ما روزهایی را در زندگی داریم که باید خودمان را از قعرِ تمام روزمرگی‌ها و مشکلات بیرون بکشیم و به فکر ساختن طنابی از جنس امید و به دنبالش حرکت کردن باشیم که راه نجاتی برایمان بشود. درست همانجاست که عیار مسئولیت پذیری‌مان مشخص می‌شود. اگر این مسئله بابِ میل ما نباشد و بخواهیم از زیر بار آن شانه خالی کنیم و سوختن را به ساختن ترجیح دهیم. واقعیت‌های اطراف، سیلیِ محکمی درِ گوش ما می‌خوابانند و آن وقت دیگر بلند شدن سخت‌تر خواهد شد. در این موقعیت‌ هم مثل همیشه انتخاب با ماست. این ادامه دادن‌ها گاه به پیروزی ختم می‌شود و گاه به دلیل شناخت کمی که نسبت به خود داریم، ما را در اعماق تاریک‌تری از زندگی فرو می‌برد. آنجاست که باید به دنبال طنابی ضخیم‌تر و علتی دقیق‌تر برای ادامه‌‌ دادن باشیم.
علت‌هایی که متناسب با معیارهای شخصی هر فرد و چالش‌هایی که با آن دست و پنجه نرم می‌کند انتخاب می‌شود‌.
می‌خواهم بگویم که اگر من روزی قدرتِ انتخاب داشتم که برای خودم، راه نجاتی دست و پا کنم!
اولین کاری که می‌کردم این بود که وجودم را از بندِ تمام علایق و تعلق‌ها رها کنم.
دومین کاری که بعد از آن می‌ماند
زیستن بود،
کمی زیستن...
مثل رها شدن از همه چیز
و نوشتن چند سطر از افکارم،
یاد گرفتن چیزی که تا به حال نمی‌دانستم، و یا گوش سپردن به نجوایِ یک موسیقی که برایم روزنه‌ای نور خواهد شد در تاریکی مطلق.
#مونس_آهنگری ✍🏻
Instagram/moones_ahangari🌱