- ۱۵ ارديبهشت ۰۰ ، ۱۰:۰۰
- ۰ نظر
زندگی یک نفر را سرسخت میکند،
یک نفر را ضعیف
یک نفر را بیبند و بار!
گاه بیرحم است و خونمان را در شیشه میکند.
گاه مانند کودکی مهربان، محبت را برایمان معنا!
و گاه دایهای دلسوزتر از مادر میشود و رنگ از رخسارمان میبَرَد...
به آن اعتمادی نیست
هر گاه افسار زندگی در دست انسان جا خوش کرد،
تازیدن به دنبالش خواهد آمد!
احمقانه است
که انسان یک گوشه بنشیند و
این انتظارِ بیهوده را در سر بپرَوراند
که تلاطمِ اتفاقات
او را در جای درست خویش قرار دهد!
درحالی که هنوز که هنوز است
تکلیفِ زندگی،
با خودش چندان مشخص نیست...
#مونس_آهنگری