زوال...

دوست دارم کمی به زوال برسم. زوالِ عقل. لباس‌هایم را پشت و رو بپوشم! از لب و لوچه‌ام آب آویزان شود، چشم‌هایم چپ شوند. از مکان و زمان چیزی درک نکنم. متوجه چیزی که شنیدم، نشوم. نفهمم چه کسی و چرا گفته است. علتِ هر اتفاق را تشخیص ندهم. به ساده‌ترین چیز‌ها صدها بار قهقهه بزنم. قیافه‌ی دیوانه‌ها را به خود بگیرم، در دامِ عاقل‌ها و زندگیِ ماشینی‌شان نیفتم. زندگی را به یک بازیچه‌ی مضحک تبدیل کنم. و چقدر دیوانه‌ها راه و رسمِ زندگی کردن را بلدند. ای کاش آموختنِ دیوانگی ساده و ممکن بود. زندگی توانِ این را دارد همه‌ی ما‌ را از پای در آورد، فقط کافیست آن را جدی بگیریم و نفس بکشیم!
‌
#مونس_آهنگری